فدرال رزرو نام دیگر بانک مرکزی آمریکا است که در این مقاله به توضیح در باره سازوکار و نحوه تأثیرگذاری آن بر بازارهای مالی می‌پردازیم:
فدرال رزرو یا فد به معنی «ذخیره فدرال» بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا است که در سال ۱۹۱۳ باهدف نظارت بر عملیات بانکی در این کشور تأسیس شد. این بانک با تصویب لایحه فدرال رزرو در سال ۱۹۱۳ در پاسخ به رشته بحران‌های مالی ای تشکیل شد که نیاز به کنترل مرکزی سیستم پولی را داشت.
نظام فدرال رزرو به ۱۲ بانک مرکزی ناحیه‌ای تقسیم شده که به‌عنوان بازوهای عملیاتی سیستم بانک مرکزی محسوب می‌شوند. هر ناحیه‌ای دارای یک بانک مرکزی (فدرال رزرو) است. سه بانک فدرال رزرو بزرگ، بر اساس معیار دارایی‌های کل، به ترتیب عبارت‌اند از بانک مرکزی نیویورک، شیکاگو و سان‌فرانسیسکو. این سه بانک بر روی‌هم بیش از ۵۰ درصد از دارایی‌های کل نظام فدرال رزرو را تشکیل می‌دهند.
ازآنجاکه بسیاری از بزرگ‌ترین بانک‌های ایالات متحده آمریکا و بانک‌های بین‌المللی در نیویورک واقع شده‌اند، به همین دلیل بانک مرکزی نیویورک، به طور معمول به‌عنوان مهم‌ترین بانک فدرال رزرو محسوب می‌شود.
کمیته بازار باز فدرال رزرو سیاست‌های پولی را تعیین می‌کند. این کمیته متشکل از ۱۲ عضو است که ۷ تن از آن‌ها برای مدت ۱۴ سال توسط رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا منصوب می‌شوند. به‌این‌ترتیب که هر دو سال و در ژانویه یکی از این اعضاء که دوره‌اش به پایان رسیده جای خود را به کسی می‌دهد که به پیشنهاد رئیس‌جمهور و تأیید سنا انتخاب می‌شود.
پنج عضو دیگر شامل رئیس فدرال رزرو نیویورک (که عملیات بازار باز در آنجا انجام می‌گیرد) و چهار رئیس، فدرال رزروهای منطقه‌ای دیگر هستند که به‌صورت دوره‌ای از میان ۱۱ فدرال رزرو منطقه‌ای باقی‌مانده انتخاب می‌شوند.
رئیس‌جمهور از میان این ۷ نفر یک نفر را به‌عنوان رئیس فدرال رزرو و یک نفر را به‌عنوان نایب‌رئیس برای یک دوره چهار‌ساله انتخاب می‌کند. هیئت‌مدیره فدرال رزرو، رئیس و نایب‌رئیس هر یک از مناطق ۱۲ گانه را انتخاب می‌کنند.
منبع اصلی درآمد فدرال رزرو مربوط به طیف وسیع اوراق بهاداری است که دولت ایالات متحده به فروش می‌رساند. سایر منابع درآمدی شامل سپرده‌گذاری‌های ارزی و همچنین خدمات اعتباری و بانکی به سایر مؤسسات است. پس از آنکه از این طریق فدرال رزرو هزینه‌های خود را تأمین می‌کند، مابقی درآمد آن به خزانه ایالات متحده واریز می‌شود.
از سال ۱۹۱۳ که قانون فدرال رزرو به تصویب رسید، موضوع تنظیم سیاست پولی آمریکا بر عهده این نهاد مهم مالی قرار گرفت. فدرال رزرو سه ابزار مهم سیاست پولی کشور را کنترل می‌کند؛ عملیات بازار آزاد، نرخ بهره و ذخیره پولی از جمله موضوعاتی است که تحت کنترل فدرال رزرو قرار دارد.
فدرال رزرو نیز از طریق وام‌های بین‌بانکی که ارائه می‌دهد، میزان ذخایر بانکی و مؤسسات مالی را نیز تحت کنترل دارد. هرگونه اتفاقی در خصوص نرخ بهره در صندوق فدرال رخ دهد، باعث زنجیره‌ای از وقایع می‌شود که بر سایر نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت و ارزهای خارجی و حساب‌های بلندمدت اثر می‌گذارد و در عمل طیف وسیعی از اقتصاد از جمله اشتغال و حتی قیمت کالاها و خدمات نیز متأثر از این نرخ بهره است؛ اما یک نهاد بسیار مهم در بدنه فدرال رزرو برای تعیین و کنترل فرایندهای مالی کمک فراوانی می‌کند.
طبق قانون فدرال رزرو، هیئت‌مدیره و بانک‌های ذخیره مناطق موظف هستند که به‌صورت سالانه گزارش‌های خود را به کنگره ارسال کنند و عملکرد سیستم فدرال رزرو را در طول یک سال و بودجه‌های مصوب سال جاری را با جزئیات شرح دهند. همه این گزارش‌ها با جزئیات کامل در سایت فدرال رزرو موجود است. فدرال رزرو به‌عنوان بانک مرکزی آمریکا، یک رسالت اساسی و مهم را برای خود در نظر گرفته و آن تقویت ثبات، یکپارچگی و کارایی سیستم‌های پولی، مالی و پرداختی کشور و همچنین ارتقای عملکرد اقتصادی کشور است.
هیئت‌مدیره فدرال رزرو اصلی‌ترین وظیفه خود را ارتقای سیاست‌های اقتصادی صحیح، نظارت، حمایت از مصرف‌کننده، سیستم‌های پرداخت و به‌خصوص پرداختن به خطراتی است که ممکن است سیستم مالی کشور را تهدید کند.
چهار وظیفه عمده فدرال رزرو عبارت‌اند از:
۱. هدایت سیاست پولی
۲. سرپرستی و نظارت بر نهادهای سپرده‌پذیر
۳. حفظ ثبات نظام مالی
۴. ارائه خدمات پرداخت و سایر خدمات مالی به دولت آمریکا، بخش دولتی، مؤسسات مالی و سایر مؤسسات رسمی خارجی.
جهت مشاوره اقتصادی و سرمایه‌گذاری، تشکیل سبد سرمایه‌گذاری پرسود و همچنین آموزش نحوه درست ورود و سرمایه‌گذاری مطمئن در بازارهای مالی با ما از طریق سایت https://moshaverr.com و یا شماره‌تلفن: 88721921-021 در تماس باشید.
