تعریف
سناتور الیزابت وارن اصطلاح «قانون بودجه 50/30/20» را در کتاب خود تحت عنوان «تمام ارزش شما: برنامه نهایی پول مادام‌العمر» رواج داد. این اصطلاح به‌عنوان قانونی کارآمد برای تقسیم درآمدها و تخصیص آن برای هزینه‌کردن تعریف شده است: 50 درصد برای نیازهای اساسی، 30 درصد برای خواسته‌های غیرضروری و 20 درصد برای پس‌انداز کردن است.
نیازهای اساسی: 50 %
نیازهای اساسی آن دسته از قبوض هستند که شما باید بدون هیچ قید و شرطی بپردازید و مواردی که برای بقا ضروری هستند. این قبوض شامل پرداخت اجاره یا رهن، قسط‌های خودرو، مواد غذایی، بیمه، مراقبت‌های بهداشتی، حداقل پرداخت بدهی و خدمات آب، برق و گاز و … می‌شود. اینها «ضروریات» زندگی شما هستند. دسته «نیازهای اساسی» شامل موارد اضافی مثل بیرون غذا خوردن نمی‌شود.
نیمی از درآمد شما پس از کسر مالیات باید برای پوشش نیازهای اساسی و تعهدات اختصاص یابند. اگر بیشتر از آن برای نیازهای خود هزینه می‌کنید، باید یا خواسته‌ها را کاهش دهید یا سعی کنید سبک زندگی خود را کوچک‌تر کنید، شاید به یک‌خانه کوچک‌تر یا ماشینی ساده‌تر، استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی برای رفتن به محل کار و بیشتر اوقات آشپزی کردن در خانه بتوانند راه‌حل‌های خوبی باشند.
خواسته‌های غیرضروری: 30 %
خواسته‌های غیرضروری تمام مواردی هستند که برای آنها پول خرج می‌کنید و اصلاً ضروری نیستند. این موارد شامل رستوران، سینما کیف و کفش جدید با وجود داشتن این اقلام، بلیت ورزشی استادیوم، باشگاه تعطیلات هر پایان هفته، جدیدترین وسایل الکترونیکی و ورژن بالاتر موبایل باشند. شما انتخاب می‌کنید که چه چیزی در سبد “خواسته‌های ضروری” قرار بگیرد. می‌توانید به‌جای رفتن به باشگاه در خانه ورزش کنید، به‌جای بیرون غذا خوردن، در خانه آشپزی کنید یا به‌جای تهیه بلیت تماشای ورزش، رویدادهای ورزشی را از تلویزیون تماشا کنید.
همچنین این حوزه شامل آن دسته از تصمیمات ارتقایی می‌شود که اتخاذ می‌کنید، مانند انتخاب یک استیک گران‌تر به‌جای همبرگر ارزان‌تر، خرید مرسدس‌بنز به‌جای یک هوندای اقتصادی‌تر اساساً، خواسته‌های ضروری تمام آن موارد اضافی کوچکی هستند که برای آنها پول خرج می‌کنید؛ چیزهایی که زندگی را لذت‌بخش‌تر و سرگرم‌کننده‌تر می‌سازند.
پس‌انداز: 20 %
در نهایت سعی کنید 20 درصد از درآمد خالص خود را به پس‌انداز و سرمایه‌گذاری اختصاص دهید. این مقوله شامل افزودن پول به صندوق اضطراری در حساب پس‌انداز بانکی، مشارکت‌های IRA به‌حساب صندوق سرمایه‌گذاری مشترک و سرمایه‌گذاری در بازار سهام می‌شود. شما باید حداقل سه ماه پس‌انداز اضطراری در اختیار داشته باشید تا در صورت ازدست‌دادن شغل خود یا وقوع یک رویداد غیرقابل‌پیش‌بینی، دچار مشکل نشوید. پس از آن، برای بازنشستگی و رسیدن به سایر اهداف مالی در آینده تمرکز کنید.
پس‌انداز می‌تواند شامل بازپرداخت بدهی نیز باشد. باوجوداینکه حداقل پرداخت‌ها بخشی از دسته «نیازهای اساسی» است، اما هرگونه پرداخت اضافی، اصل و بهره آتی بدهی را کاهش می‌دهد و بنابراین نوعی پس‌انداز به شمار می‌رود.
اهمیت پس‌انداز
قانون بودجه 50/20/30 با این هدف طراحی شده است که به افراد کمک کند تا درآمد خالص خود پس از کسر مالیات را مدیریت کنند؛ در درجه اول برای داشتن بودجه‌ای برای موارد اضطراری و پس‌انداز برای بازنشستگی. هر خانواری باید در صورت ازدست‌دادن شغل، هزینه‌های غیرمنتظره پزشکی یا هرگونه هزینه غیرقابل‌پیش‌بینی دیگر، ایجاد صندوق اضطراری را در اولویت قرار دهد. اگر از صندوق اضطراری استفاده می‌شود، بنابراین باید خانواده دوباره روی پرکردن آن تمرکز کنند. پس‌انداز برای بازنشستگی نیز یک گام مهم است؛ زیرا میانگین طول عمر انسان‌ها بالا رفته است. محاسبه میزان نیاز برای بازنشستگی و تلاش برای رسیدن به آن هدف، با شروع از سنین پایین، بازنشستگی راحت را تضمین می‌کند.
درآمد خالص
پس‌اندازکردن کار دشواری است و زندگی اغلب هزینه‌های غیرمنتظره‌ای را به گردن ما می‌اندازد. با پیروی از قانون 50/20/30، افراد برنامه‌ای برای مدیریت درآمد پس از کسر مالیات خواهند داشت. اگر متوجه شوند که هزینه‌هایشان در مقابل خواسته‌هایشان بیش از 20 درصد است، می‌توانند راه‌هایی برای کاهش این هزینه‌ها بیابند که به هدایت وجوه به حوزه‌های مهم‌تری مانند پول اضطراری و بازنشستگی کمک کنند.
در پایان لازم است بگوییم که باید از زندگی لذت برد و قرار نیست که در شرایط دشوار و رنج‌آور زندگی کنید. اما داشتن برنامه و پایبندی به آن به شما این امکان را می‌دهد که مخارج خود را تأمین کنید، برای بازنشستگی صرفه‌جویی کنید و درعین‌حال فعالیت‌هایی را انجام دهید که شما را خوشحال می‌کند.
